Eftir Elísabetu Olku Guðmundsdóttur
Sálarsviði sækir á
Spegill sjáðu sjálfið takast á
Litlir steinar fastir í löngum háls
Á rennur innanfrá
Augað sekkur, sjáðu mig
Fegurðin aðskilur sig
Flóð streymir innanfrá, filter er settur á
Ég tek höfuðið upp úr vatni
Varirnar kyssa vanann
Sálarsvitinn er byrjaður að lykta
En augun blikka ekki
[hr gap=”30″]
Elísabet Olka Guðmundsdóttir er listakona sem býr og starfar í Danmörku við list og listkennslu. Stundum semur hún líka ljóð og örsögur.
Er þetta gaman? Félagsskapur með sjálfum mér í Tjarnarbíó Á sviðinu er legubekkur, örfáar bækur,...
Ég vissi ekki við hverju ég átti að búast þegar ég hóf lestur á Vatnið brennur eftir Gunnar...
Orðlaus Eftir Rögnvald Brynjar RúnarssonRegndropar skýjanna að himnum ofan dynja á rúður bílsins,...
Sagnagerð er lúmsk kúnst sem þarf að rækta. Í janúar kom saman hópur af upprennandi höfundum í...
Að halda þræði Eftir Aðalheiði HalldórsdótturEinhvers konar milligangur hryssu mætti kannski kalla...
Fræðingurinn Eftir Hrafnhildi Ming Þórunnardóttur- Hvernig fallbeygir maður ær? spurði strákurinn...
