Í nýjustu bók sinni tekst Evu Björgu Ægisdóttur að skapa margslungna og áhrifamikla frásögn sem sker sig úr fjölda glæpasagna samtímans. Þetta er engin yfirborðskennd afþreyingarsaga heldur djúp sálfræðileg rannsókn sem heldur lesandanum í heljargreipum frá fyrstu síðu.
Sagan hefst þegar Karitas Sól flytur til Akraness með syni sínum Bessa, og verður fljótt ein af lykilpersónum sögunnar ásamt Elmu rannsóknarlögreglukonu. Þegar lík Sólrúnar Sveinsdóttur finnst, sem upphaflega var talið sjálfsvíg en reynist síðar vera morð eftir rannsókn á beinum hennar, flækist málið til muna.
Engin ódýr brögð
Höfundurinn sýnir óvenjulega færni í að flétta saman persónulegu lífi Elmu og rannsókninni sjálfri, sem skapar spennu í gegnum alla frásögnina. Lesandinn er stöðugt að velta fyrir sér hver gæti verið sökudólgurinn – er það fyrrverandi kærasti Sólrúnar, hinn óöruggi Kristófer, sem á erfitt með að takast á við það að móðir hans og aðrar konur í lífi hans yfirgáfu hann? Gæti það verið hinn dularfulli Baldvin sem talar stanslaust um sólir, sem lét Karitas leigja kjallaraíbúðina sína? Er það kannski Hermann, stjórnasami faðir Kristófers, sem virðist hafa ýmislegt að fela? Eða hefur morðinginn allan tímann verið faðir Sólrúnar sjálfrar, Sveinn, sem lögreglunni er vel kunnugur? Hver vendipunktur í sögunni kemur á óvart og Eva Björg nær alltaf að halda lesandanum við efnið án þess að grípa til ódýrra bragða.
Táknfræðin mikilvæg
Sagan er sérstaklega áhrifamikil fyrir þá staðreynd að hún fer langt út fyrir hefðbundið form glæpasögunnar og verður að djúpri sálfræðilegri rannsókn á því hvernig fortíðardraugar geta haft áhrif á kynslóð eftir kynslóð, þar sem móðurhlutverkið er sérstaklega áberandi þema. Í gegnum persónur eins og Elmu og Karitas, og Díu sem birtist seinna í söguþræðinum, sýnir höfundurinn hvernig ákvarðanir mæðra hafa varanleg áhrif á líf barna þeirra.
Táknfræði gegnir einnig mikilvægu hlutverki í sögunni, sérstaklega andstæðurnar á milli sóla og skrímsla. Persónur eins og Karitas Sól, Sólrún og hin látna Heiðdís Sunna, dóttir Baldvins, tákna ljósið og hreinleikann sem lýsir upp tilvist annarra. Þeim er stillt upp andspænis „skrímslunum“ sem vilja aðeins taka og stjórna, og reyna að deyfa ljósið í kringum sig. Eva Björg nær að hnýta alla lausa enda á fullnægjandi hátt og skilur lesandann eftir með margar spurningar um eðli ástar, fyrirgefningar og réttlætis.
Kvöldið sem hún hvarf sýnir glæpasöguna í sinni bestu mynd – sögu sem ekki aðeins heldur lesandanum spenntum heldur veltir einnig upp mikilvægum spurningum um mannlegt eðli og samfélagið í heild. Þetta er glæpasaga sem situr lengi í huganum, ekki vegna grófra lýsinga á glæpum heldur vegna þess hversu djúpt hún kafar í sálarlíf persónanna og þau flóknu tengsl sem mynda kjarna sögunnar.
