Múmíuráðgátan er fimmta bókin í glæpasöguseríu sem nefnd er Spæjarastofa Lalla og Mæju. Höfundarnir eru Martin Widmark og Helena Willis og alls hafa þau skrifað 27 bækur í þessum bókaflokki og eru hvergi nærri hætt. Múmíuráðgátan kom út í íslenskri þýðingu fyrir síðustu jól en mér skilst að sú sjötta, Bíóráðgátan, sé nýkomin í bókabúðir hérlendis….
Glæpasögur eru vinsælar með eindæmum. Það er hægt að finna glæpasögur í hverjum einasta bókaflokki og nánast hver einasti rithöfundur hefur skrifað einhverja slíka sögu, jafnvel meira að segja óvart. Stundum er glæpurinn augljós og í byrjun er hann framinn, atburðarás bókarinnar fer þá að stað og snýst um að upplýsa glæpamanninn. Stundum er glæpurinn…
Ég veit hreinlega ekki hvað ég á að segja annað en það að Eyland eftir Sigríði Hagalín Björnsdóttur, fréttakonu á RÚV, er mögulega óþægilegasta bók sem ég hef lesið í langan tíma. Mér líður ennþá illa á sálinni og samt eru rúmlega þrjár vikur síðan ég kláraði að lesa hana. Ég hlustaði á hana í…
Dóttir mýrarkóngsins eftir Karen Dionne í íslenskri þýðingu Rögnu Sigurðardóttur kom mér skemmtilega á óvart. Ég les sjaldan bækur sem eru auglýstar sem „sálfræðitryllir af bestu gerð“ eða „spennuþrungin saga [fyllið í eyðuna]“ eða eins og þessi bók er auglýst „uggvekjandi og taugatrekkjandi sálfræðitryllir“. Bækur sem eru auglýstar svona valda mér oftast vonbrigðum. En kápan á Dóttur mýrarkóngsins heillaði mig…
Það mætti halda, miðað við aldur og fyrri færslur, að ég væri með blæti fyrir fimm stjörnu bókum en ég get svo svarið það að ég held að ég hafi bara ekki lesið bók undanfarið sem mér fannst ekki vera fimm stjörnu virði! Ekki dæma mig of hart samt! Kannski er ég bara svona rosalega…
Þema Lestrarklefans í mars er geðveiki í allri sinni mynd. Við höfum fjallað um allskyns geðveikar bækur og oftar en ekki eru það geðrænir sjúkdómar sögupersónanna eða hegðun þeirra sem staðsetja bækurnar í þennan flokk. Bókin sem ég hef á borðinu núna fjallar um annarskonar geðveiki. Samfélagslegt andlegt mein sem hrjáir okkur sem þjóð, meðvirkni,…
Ég vara ykkur við strax, þetta verður löng umfjöllun. Lolita eftir Vladimir Nabokov. Það er með hálfum huga að ég tók mér þessa bók í hönd. Hún hefur sveimað í kringum mig síðan þýðing Árna Óskarssonar kom út á Íslandi árið 2014 en þá var ég að vinna í bókabúð og gleypti í mig nánast…
Nú er nýkomin í búðir önnur bókin í dönsku barnabókaröðinni Villinorn. Nýja bókin heitir Blóð Viridíönu en sú fyrri, Eldraun, kom út í fyrra. Líklega kannst allir við jólabókaflóðið, en færri vita kannski af hinu útgáfutímabilinu í heimi íslenskra bóka, sem mætti kannski kalla vorlækinn. Yfirleitt eru barnabækur á Íslandi pikkfastar í jólabókaflóðinu, í harðspjaldakápum…
Afhjúpun Olivers eftir Liz Nugent hlaut titilinn glæpasaga ársins á Írlandi árið 2014, en kom ekki út í íslenskri þýðingu fyrr en núna fyrir jólin. Sagan er titluð sem “sálfræðiþriller” á íslensku bókakápunni. Fyrir utan að “þriller” er íslenskuð enskusletta sem ég kann afskaplega illa við, þá fannst mér bókin alls ekki uppfylla skilyrðin til…
Ég hafði aldrei áður lesið bækur Ólafs Jóhanns Ólafssonar, fyrr en loks í síðustu viku. Ég fékk nefnilega inflúensu (eina skiptið sem ég gleymi að fara í flensusprautu!) og fannst þá kjörinn tími til að opna hljóðbókarappið mitt til að koma mér í gegnum þennan hrylling (Ég ítreka: FARIÐ Í FLENSUSPRAUTU GOTT FÓLK!). Ég stillti…
