Sverrir Norland sendi frá sér fimm bækur í bókaknippi fyrir síðustu jól. Ef hægt er að súmmera fimm bækur í nokkur orð, þá má segja að þær séu “ástarbréf til íslenskunnar”. Í bókanippinu er ein ljóðabók, eitt smásagnasafn og þrjár skáldsögur í hæfilegri lengd (og undirtitillinn á skáldsögunum er alltaf “í hæfilegri lengd”, því stundum…
Eva Rún Snorradóttir hlaut Maístjörnuna 20. maí fyrir ljóðabókina Fræ sem frjóvga myrkrið. Að baki verðlaununum standa Rithöfundasamband Íslands og Landsbókasafn Íslands – Háskólabókasafn. Verðlaunin voru afhent við hátíðlega athöfn í Þjóðarbókhlöðunni. Í umsögn dómnefndar segir: Fræ sem frjóvga myrkrið er frumleg og fjölbreytt ljóðabók þar sem skáldið Eva Rún Snorradóttir bregður á leik með…
Í nýútkomnu tölublaði Són – tímarit um óðfræði er hægt að lesa umsagnir um 38 ljóðabækur sem komu út árið 2018. „Frá upphafi hefur tímaritið stefnt að því að fjalla um ljóðlist líðandi stundar og í þessu hefti er gert átak í þeim efnum,” segir í tímaritinu. Miðað var við að taka allar frumútgáfur sem voru…
Elín, ýmislegt eftir Kristínu Eiríksdóttur er ein þeirra íslensku bóka sem tilnefndar eru til Bókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs þetta árið. Bókin kom út jólin 2017 og fékk frábærar viðtökur, enda ekki skrýtið þar sem bókin er fanta vel skrifuð. Sagan flakkar dálítið fram og tilbaka í tíma og segir í grunninn frá lífi Elínar sem vinnur…
Þorvaldur S. Helgason rithöfundur og ljóðskáld sendi nýverið frá sér ljóðabókina Gangverk en fyrir handritið fékk hann nýræktarstyrk Miðstöðvar íslenskra bókmennta. Þetta er önnur ljóðabók Þorvaldar en sú fyrsta Draumar á þvottasnúru kom út á vegum bókaútgáfu Partusar með það fyrir augum að koma nýjum ljóðskáldum fram á sjónarsviðið. Það var einn grámyglulegan dag sem ég…
Uppáhalds bækur dóttur minnar þessa daganna (1 árs) eru Tónbækur Jóns Ólafssonar tónlistarmanns og Úlfs Logasonar myndlistarmanns en í þeim hefur Jón Ólafsson valið 20 falleg lög og vögguvísur sem skreytt eru með vatnslitamyndum Úlfs. Bækurnar eru tvær talsins; Vögguvísurnar okkar og Fallegu lögin okkar. Eins og áður sagði elskar dóttir mín þessar bækur og…
Skarphéðin Dungal er snjöll fluga. Hann veit að heimurinn er mikið stærri en bara Háborgin sem hann býr í. Heimurinn er meira en bara flöt slétta, það er meira að frétta. Þegar Skarphéðin viðrar skoðanir sínar við aðra íbúa Háborgarinnar, að mögulega leynist eitthvað meira þarna úti, er honum umsvifalaust hent fram af Háborginni. En…
Ég hef það stundum á tilfinningunni að það að lesa ljóð sé aðeins sport sem bókmenntaséní og fræðifólk brilleri í; að alþýðleg Reykjavíkurmær, eins og ég, eigi þar með ekkert í að vera að spá og spekúlera í merkingu ljóða. Ég tók þessar efasemdir um hæfni mína til að rýna í ljóðabækur og lagði þær…
Óhugnaðurinn sem býr í texta Gerðar Kristnýjar í nýjasta ljóðabálki hennar, Sálumessu, nístir lesanda inn að beini; inn í sálina. Hann fær óbragð í munninn þegar ljóðmælandi dregur upp sögu konu, illa leikna af sínu eigin skyldmenni. Voðaverkin sem Gerður skrifar um eru vísun í mál sem kom upp fyrir um það bil sextán árum…
Ég vil hefja þessa umfjöllun á varnagla. Ég les ekki mikið af ljóðum og hef lítið við á skáldskap. En eitt af því sem gerir ljóð að jaðarbókmenntagrein í dag er líklega þessi tilfinning sem margir fá þegar þeir lesa ljóð, að þeir hafi nú kannski ekki mikið vit á þessu. Ljóðaótti? Kannast lesendur við…
