Þau sem eru almennt séð ekkert rosalega utan við sig hafa örugglega orðið vör við umræðu um lestraráhuga ungmenna á þessari snjalltækjaöld. Ég tileinka þessari færslu einmitt lestraráhuga ungmenna. Ungmenna í byrjun 20. aldar. Já þú last rétt. Þannig er mál með vexti að ég fór í heimsókn til mömmu og pabba. Þegar ég er…
Hundurinn með hattinn er fyrsta bókin sem gefin er út undir formerkjum nýs áskriftarklúbbs fyrir börn, Ljósaseríuklúbbsins á vegum Bókabeitunnar. Bókin er skrifuð af Guðna Líndal Benediktssyni og myndskreytt af Önnu Baquero. Það sem einkennir bækur úr Ljósaseríunni er leikandi léttur texti, gott línubil, stærri stafir og stuttar málsgreinar. Allt gerir þetta nýjum lesendum auðveldara…
Ævar Þór Benediktsson er líklega einn afkastamesti íslenski barnabókahöfundurinn í dag. Hann hefur sent frá sér hvorki meira né minna en fjórar bækur það sem af er þessu ári. Hann var tilefndur til minningarverðlauna Astridar Lindgren á síðasta ári fyrir að vera lestrarhvetjari, titil sem hann hefur sjálfur tekið opnum örmum og ég sjálf tel…
Þegar ég var að alast upp í sveitinni í „gamla daga“ (er ég semsagt komin á þennan stað í lífinu?) var til ágætis bókasafn á heimilinu en á sama tíma, ekki svo mikið af barnabókum. Framan af samanstóð barnabókasafnið af þremur titlum: Sögur Bíblíunnar, Selurinn Snorri og svo bókinni sem var ólík öllum öðrum bókum í broti,…
PAX-bókaflokkurinn eftir Åsu Larsson (sem er líklega þekktari fyrir krimmana sína) og Ingelu Korsell og myndskreytt af Henrik Jonsson hefur slegið í gegn í upprunalandinu Svíþjóð og nú þegar eru komnar út tíu bækur um baráttu Alríks og Viggó gegn myrkuöflunum í litla þorpinu Mariefred. PAX-Uppvakningurinn er önnur bókin sem kemur út á íslensku, fyrri bókin, PAX-Níðstöngin,…
Dóttir mín er tæplega eins og hálfs árs. Því gefur að skilja að barnabækurnar sem lesnar eru, eða öllu heldur flett er í gegnum, á mínu heimili eru harðspjalda. Ein þeirra er sagan um bangsann Bóbó sem fer í leikskólann. Sagan er ekki stórbrotin en eins og harðspjaldabækur eiga gjarnan sameiginlegt þá er ekki mikill…
Það er ótrúlega sérstök upplifun að lesa klassíska bók í fyrsta sinn: maður hefur heyrt um bókina svo oft, kannast að hluta til við söguþráðinn, veit hvernig myndirnar úr bókinni líta út, og hefur jafnvel heyrt frasana sem koma þar fyrir. Það var að minnsta kosti upplifun mín við að lesa Lísu í Undralandi í…
Ég hef alltaf verið mikil ömmustelpa. Amma mín var eins og mamma mín. Hún er núna dáin blessunin. Hún kenndi mér margt; söngva, að drekka kaffi og meira að segja reikning. En það er ein minning sem stendur upp úr. Í tilefni af barnabókamánuði Lestrarklefans, þennan ljúfa júní, þá ætla ég að rifja upp eina…
Sögur – verðlaunahátíð barnanna, fór fram annað sinn í kvöld í beinni útsendingu á RÚV. Á hátíðinni eru það sögur fyrir og eftir krakka verðlaunaðar af krökkum sem kusu um það sem þeim fannst bera af á seinasta ári. Bókaverðlaun barnanna í ár hlutu þeir Gunnar Helgason fyrir bestu íslensku skáldsöguna, Siggi sítróna, og Helgi…
Ein af mest lesnu barnabókum á mínu heimili er hin fagurgula Ys og þys í Erilborg (e. What do people do all day?). Erilborg þarf sjálfsagt ekki að kynna fyrir Íslendingum – þeir sem þekkja ekki bækurnar hafa vart geta komist hjá því á einhverjum tímapunkti að hafa séð teiknimyndirnar, sem hafa verið í sjónvarpinu hér…
