Ég hef alltaf verið dálítið mikið fyrir sögulegar skáldsögur; ætli því sé ekki um að kenna að sjálf er ég með frekar mikla fortíðarþrá. Ég hef skrifað um þá þrá áður hér á Lestrarklefanum og geri aðallega þá kröfu að ég fengi að ferðast sjálf aftur í tímann (17. og 18. öldin koma þar sterkar…
Árið er 2000. Það eru jól. Ég opna pakkann frá Kertasníki. Í honum er að finna eina skrítnustu bók sem ég hef séð og lesið. Blífðinnur eftir Þorvald Þorsteinsson. Ég vissi ekki á þessum tíma að þarna hélt ég á bókinn sem átti eftir að hafa hvað mest áhrif á mig. Ég opnaði bókina og…
Þegar ég var að alast upp í sveitinni í „gamla daga“ (er ég semsagt komin á þennan stað í lífinu?) var til ágætis bókasafn á heimilinu en á sama tíma, ekki svo mikið af barnabókum. Framan af samanstóð barnabókasafnið af þremur titlum: Sögur Bíblíunnar, Selurinn Snorri og svo bókinni sem var ólík öllum öðrum bókum í broti,…
