Nú hef ég verið tryggur lesandi furðusagna síðan ég var barn. Sögur þar sem eitthvað töfrandi eða ótrúlegt átti sér stað heilluðu mig ávallt. Sérstaklega þar sem nýir og spennandi heimar voru kynntir til leiks. Dreim – Fall Draupnis eftir Fanneyju Hrund Hilmarsdóttur er einmitt slík bók, fantasía þar sem fjörugir sveitakrakkar rata til Dreim, heims draumanna, þar sem hættur virðast vera handan við hvert horn.
Áður hefur Fanney Hrund gefið út bókina Fríríkið (2021) sem ég las á sínum tíma, en sú bók er einhverskonar upptaktur eða forleikur af Dreim, en Fall Draupnis er fyrsta bókin í þríleik.
Flókinn og margslugninn söguheimur
Söguheim Dreim er örlítið flókið að útskýra, svo ég leyfi textanum af bakkápu að fylgja með:
Í Dreim, þar sem draumarnir eiga heima, ráða tunglin fjögur gangverki heimsins. Aðeins á jafntunglum opnast fossarnir á mörkum landanna fjögurra. Aðeins þá eiga þau von um að komast undan Valdinu, þjónum þess og herrum.
Í upphafi bókar fær lesandinn stuttan tíma til að kynnast sögupersónunum áður en sjálft ævintýrið hefst, þegar börnin fjögur og dýrin tvö vakna handan skilanna í furðuheiminum Dreim. Við upphaf lesturs var ég fegin að hafa lesið Fríríkið þar sem farið var hratt yfir sögu og er ég smeyk um að lesendur sem hafa ekki lesið forleikinn verði örlítið ringlaðir. Hér er nefnilega margt og mikið að gerast, heill heimur er kynntur fyrir söguhetjunum af leiðbeinandanum Staurian sem birtist þeim er þau vakna í Dreim. Raunheimum og Dreim stafar ógn af myrkraöflum sem búa í Dreim og vegna þessa voru börnin útvalin til að leysa vandann og bjarga báðum heimum. Þeim bíða blóðugir bardagar, ógnvænlegar verur og lífsháski, og ekki má gleyma því mikilvægasta – nýir kraftar!
Stéttaskipting allsráðandi
Margar hugmyndir fléttast inn í söguna, þar á meðal á bókin að byggjast á kenningu réttarheimspekingsins John Rawls um fávísisfeldinn, „kenningu um hvernig byggja megi samfélag á grunni sanngirni og réttlætis og þar með veita öllum þegnum samfélagsins jafnan rétt til að blómstra“ (af bakkápu). Í borgum Dreim eru samfélögin því miður komin á virkilega slæman stað, stéttaskipting er allsráðandi út frá fáránlegum stöðlum (hárlitur m.a. ræður því hvort þú lifir í vellystingum eða sárri fátækt) og Valdið beitir þegna sína óheyrilegu ofbeldi. Ég staldraði aðeins við ógeðfelldu lýsingarnar af samfélaginu í borginni Kugawa en í bókinni blandast saman gamansamur og léttur tónn sveitarinnar hjá Öllömmu við virkilega myrkan og ósanngjarnan heim Kugawa.
Bókin er sögð frá sjónarhorni barnanna fjögurra og fer það eftir köflum hver á orðið. Hvert og eitt á sér sína þroskasögu og sér lesandinn hvernig þau vaxa sem manneskjur og verða sjálfsöruggari með hverri síðunni. Sterkasti kostur bókarinnar er einmitt persónusköpunin, lesandinn fær mikla samkennd með börnunum þremur, Bellu, Asili og Alex. Á meðan þarf Daríus að ganga lengri veg að þroska en af ástæðum sem ég vil ekki nefna þarf hann að upplifa heiminn frá augum þeirra sem hafa verið ýtt út á jaðarinn þegar hann lendir í Dreim. Stundum velti ég fyrir mér hvort persónusköpunin væri of einhliða hjá Daríusi þar sem hann virðist ekki hafa neina mannbætandi kosti.
Erfið og ævintýraleg vegferð
Mér fannst lesturinn forvitnilegur og spennandi á köflum. Bókin á góða spretti en í upphafi er margt óskýrt hvað varðar persónurnar og heiminn Dreim (sem er mögulega of flókinn). Það hefði mátt gera þessa fyrstu bók í þríleik aðgengilegri lesendum, þá sérstaklega unglingum, þar sem bókin er auglýst fyrir þann markhóp. Ekki kemur fram á bakkápu eða í bókinni sjálfri að Fríríkið sé forleikur sögunnar en lestur þeirrar bókar styrkir upplifun lesanda á Dreim til muna. Það var nefnilega mjög gott að hefja lestur með tengingu við persónurnar þar sem skautað er hratt yfir baksögu barnanna í upphafi.
Bókin skilur lesandann auðvitað eftir í lausu lofti en barátta barnanna til að bjarga heimunum tveimur er rétt að byrja. Ég mun svo sannarlega taka upp framhaldið og halda áfram að vera með þessum yndislegu börnum í liði á þessari erfiðu og ævintýralegu vegferð.
