Ég heillast alltaf af bókum sem sýna mér inn í kima samfélagsins – já eða jafnvel heimsins – sem ég þekki ekki nógu vel. Stórar stelpur frá raflost. Heim úr svartholi óminnis eftir Gunnhildi Unu Jónsdóttur er ein af þessum bókum og hana las ég upp til agna á um það bil klukkutíma. Bókin fjallar um…
Þegar ég var að alast upp í sveitinni í „gamla daga“ (er ég semsagt komin á þennan stað í lífinu?) var til ágætis bókasafn á heimilinu en á sama tíma, ekki svo mikið af barnabókum. Framan af samanstóð barnabókasafnið af þremur titlum: Sögur Bíblíunnar, Selurinn Snorri og svo bókinni sem var ólík öllum öðrum bókum í broti,…
Hafið þið einhvern tímann velt fyrir ykkur hvað varð um hina bráðsnjöllu Matthildi úr samnefndri sögu eftir Roald Dahl eftir að hún sigraði fröken Frenju og varð fullorðin? Ég hef svo sem ekkert verið að velta fyrir því fyrir mér heldur. Kannski gerði ég bara ráð fyrir því að hennar byði líf alsett rósum og…
Sögur – verðlaunahátíð barnanna, fór fram annað sinn í kvöld í beinni útsendingu á RÚV. Á hátíðinni eru það sögur fyrir og eftir krakka verðlaunaðar af krökkum sem kusu um það sem þeim fannst bera af á seinasta ári. Bókaverðlaun barnanna í ár hlutu þeir Gunnar Helgason fyrir bestu íslensku skáldsöguna, Siggi sítróna, og Helgi…
Ein af mest lesnu barnabókum á mínu heimili er hin fagurgula Ys og þys í Erilborg (e. What do people do all day?). Erilborg þarf sjálfsagt ekki að kynna fyrir Íslendingum – þeir sem þekkja ekki bækurnar hafa vart geta komist hjá því á einhverjum tímapunkti að hafa séð teiknimyndirnar, sem hafa verið í sjónvarpinu hér…
Líkt og neyðin kennir naktri konu að spinna kennir neyðin eirðarlausri konu að lesa óaðlaðandi bækur. Það er staðreynd – og við skulum ekkert tala undir rós með það – að sumar bækur byrjar maður að lesa af þeirri einföldu ástæðu að manni leiddist og þær voru það eina sem var við hendina. Af sömu…
