Stofnun kvenveranna
Eftir Röhm
Velkominn. Nei, því miður getum við ekki farið inn í þetta herbergi. Þú getur fylgst með henni í gegnum þennan glugga. Ekki hafa áhyggjur, hún mun ekki taka eftir okkur. Já, hún læsti hurðinni að innan. Þær gera það stundum. Það gefur þeim tilfinningu fyrir stjórn. Já, auðvitað verður hún að sleppa þessari þörf ef henni á einhvern tíma að batna. Taktu eftir því hvernig hún hefur sett allar krukkurnar meðfram veggjunum og búið til enn eina hindrunina á milli hennar og heimsins. Nei, hún hefur ekki farið út úr herberginu á neinum tímapunkti. Já, hún borðar. Haha, nei, hún borðar ekkert af þessu. En hún leyfir mér ekki að fjarlægja neitt af krukkunum, jafnvel þó þær séu fullar. Það eina sem hún bað um var flísatöng. Já, hún notar hana til að safna því. Aðallega er það bara dauð húð og hár. Ég þurfti að taka teppið af gólfinu. Já, hún hélt áfram að öskra alltaf þegar hún myndi missa hluta af sjálfri sér í því. Ha? Blæðingar? Já, hún notar bara krukkuna. Já, alltaf nakin. Nei, ég held að ég hafi ekki séð hana ganga um. Hún situr bara þarna og rennir höndum yfir líkama hennar, alveg eins og hún gerir núna. Já, ég býst við því. Að verja sig? Góð athugun. Nei, algjör óþarfi, ef þú spyrð mig. Eigum við að kíkja í næsta herbergi?
***
Hún hefur verið hérna frá því ég man eftir mér. Heldur sér upptekinni, já. Þú getur prófað, en hún er venjulega of önnum kafi í vinnu til að láta trufla sig. Já, alltaf að raula. Alveg yndislegt lítið lag. Nei, ég veit ekki hvað það heitir. Nei, hún prjónar bara. Það var áður mjög gagnlegt, já, nauðsynleg kunnátta, má segja, en ég veit ekki hversu lengi að ég get haldið henni. Já, dag og nótt. Ó, hún hlýtur að vera dauðþreytt. Ég veit ekki hvar hún finnur styrkinn. Það er í raun frekar sorglegt. Samkvæmt skrám hennar bíður hún eftir manni. Gerir þetta allt bara fyrir hann. Ég veit það ekki, hefur líklega fundið einhvern annan. Nei, ég fjarlægi aldrei neitt úr herberginu. Sérðu hendurnar sem koma út af gólfteppinu? Já, einmitt, þær eyðileggja allt sem hún skapar. Ég efast um að hún taki eftir því. Já, ég er sammála, þolinmæði hennar gerir hana fallega. Já. Mér finnst fegurð og harmleikur oft haldast í hendur.
***
Já, ég skildi þessa hurð eftir opna til að hleypa inn fersku lofti. Já, opinn gluggi hjálpar líka. Það er vor í lofti. En lyktin er samt ekki alveg farin. Nei, nei, ekki óþægileg lykt. Lilja, lavendill, kannski? En lyktin hefur tilhneigingu til að sitja eftir. Eðlilegum orsökum. Elli. Lífið heldur áfram. Fjölskyldan sótti hana í gær. Allar þessar myndir á veggjunum, börnin hennar og barnabörn. Já. Ég held jafnvel að það séu nokkur barnabarnabörn líka. Öll falleg. Hún hafði virkilega eitthvað til að vera stolt af. Nei, engin athöfn. Nei, ég höndla ekkert af því. Já, bara húsmóðir. Hvenær verður herbergið laust? Ó, næsti flytur inn á morgun. Nei, herbergin mín standa aldrei auð lengi. Haha, já, ég býst við því. Nei, nei, það er enginn skortur á sjúklingum, ef þú vilt líta svona á þetta. Jú. Hver? Jæja, já, það er mín ákvörðun. Ef við skoðum næsta herbergi gæti verið aðeins auðveldara að útskýra hvað ég á við.
***
Ég sé að henni gengur ekki mikið betur. Já, hefur grátið síðan hún kom hingað. Fyrir fjórum dögum. Fæðingin? Í gær. Já, engir fylgikvillar. Nei. Nei, ég leyfi ekki svæfingu. Það væri ekki sanngjarnt, er það? Að sjálfsögðu var læknir á staðnum til að hjálpa. Ég líka. Það er mitt starf. Að fylgjast með öllu sem gerist hér. Það er mín ábyrgð, þær eru allar í umsjá minni. Örlög þeirra eru í mínum höndum. Nei, hún ætlar ekki að búa hér. Líklega á morgun. Hún hefur gert það sem hún kom hingað til að gera. Nei, ég þarf hana ekki lengur. Sársauki? Það er ekki mín ábyrgð þegar hún er farin. Nei. Af því barnið tilheyrir henni ekki. Hvílíkt og annað eins. Alveg fáránlegt að segja! Stelpa. Á skrifstofunni minni. Ég þarf hana hér. Nei. Hún vissi það. Eða ég held að hún hafi vitað það. Nei. Það skiptir í raun ekki máli. Af hverju ætti það að vera vandamál? Ég held ég ætli að sýna þér annað herbergi. Nei, nei, hún mun hafa það gott. Nei. En nú verð ég að vara þig við því næsta. Haha, nei, ekki hættuleg, en þú veist hvað þeir segja, það er aldrei hægt að fara of varlega.
***
Já, gjörðu svo vel, skoðaðu. Já, þessi hurð er alltaf læst. Get ekki tekið áhættuna að láta hana ganga lausa. Flýja? Já, líklega. En ég hef meiri áhyggjur af því hvernig hinar munu bregðast við ef þær sjá hana. Einmitt. Svo ófeimin. Svo stolt. Þú vilt snerta hana, er það ekki? Jú. Allir vilja snerta hana, jafnvel konurnar. Haha. Ég? Já, ég ætla ekki að neita því. Óhreinar hugsanir, kalla þeir það. Fantasíur, er það sem ég kýs. Fullkomlega eðlilegt. Já, hún líka. Nei. Hún neitar. Ekki einu sinni í skóm, haha. Nei. Nei, ég get ekki opnað hurðina. Já, ég sé hvernig hún horfir á þig. Ekki láta hana plata þig. Hún nýtur athyglinnar. Einmitt. Hefur þú einhverjar aðrar spurningar um hana? Nei, ég ætla ekki að opna hurðina. Nei, ég geri engar undantekningar. Nei. Nei, alls ekki. Já, ég veit, já, hún gerir það. Já, ég veit að hún er nakin. Já, hún er að snerta sjálfa sig. Nei. Hún er að setja upp sýningu fyrir alla. Nei, undir engum kringumstæðum get ég opnað hurðina. Nú held ég að þú hafir séð nóg. Nei. Nei, aðeins fyrir konur. Nei. Nei, það er ekki leyfilegt. Ég mun bara kalla á öryggisverði ef þörf krefur. Nei. Nei, útgangurinn er í hinum enda gangsins. Já. Takk fyrir heimsóknina.
***
Ég finn fyrir svo mikilli sektarkennd. En ég hef líka ánægju af því. Og ég fæ samviskubit yfir að njóta þess. Það er vítahringur. Ég finn til sektarkenndar fyrir að hleypa mönnunum inn og fyrir að leyfa þeim að fylgjast með. En ég leyfi þeim bara að fylgjast með. Það hlýtur að þýða eitthvað. Og konurnar vita það ekki. Ég er nokkuð viss um að þær vita það ekki. Nema konan í klefanum á móti skrifstofunni minni. Hún veit. Ég hefði átt að hleypa henni út í dag. Ég hefði átt að láta hana lausa. Ég hefði átt að refsa honum.
Röhm (f. 1987 í Danmörku) flutti til Íslands árið 2021 og er nemandi í íslensku sem öðru máli og ritlist. Hún skrifar ljóð og smásögur og innblástur hennar er m.a. Carlton Mellick III og Junji Ito. Röhm sækir líka innblástur í grænlenskar og íslenskar þjóðsögur og fræg síðustu orð.
Sögur til næsta bæjar er safn smásagna eftir nemendur í samnefndri smiðju í ritlist við Háskóla Íslands. Sögurnar birtast í samstarfi við Lestrarklefann í fjórar vikur í apríl og maí 2024. Umsjónarmaður verkefnsins er kennari námskeiðsins, Rebekka Sif Stefánsdóttir.
